Sztukmistrz, odc. 17: Rozmowa z Piotrem Biedroniem, reżyserem spektaklu „Ellen Babić” w Teatrze Nowym w Poznaniu

00:00:01: Sztukmistrz.

00:00:04: to autorski podcast o sztuce i życiu artystycznym Poznania.

00:00:09: O ludziach, miejscach, wydarzeniach i zjawiskach.

00:00:12: O tym, co teraz, o historii sztuki i o tym, co nadchodzi.

00:00:16: Jesteśmy częścią dynksa Poznańskiego Magazynu Kulturalnego.

00:00:20: Zapraszam do lektury i do słuchania.

00:00:23: Maj kurbaniak.

00:00:26: Dla większości ludzi rok zaczyna się w styczniu, a dla ludzi teatru we wrześniu, bo w teatralnym świecie działamy sezonami.

00:00:34: Początek nowego sezonu to oczywiście pierwsze premiery, a o tej, która zbliża się w Teatrze Nowym w Poznaniu ma się rozumieć, opowie jej reżyser Piotr Biedroń.

00:00:45: Cześć Piotrze.

00:00:45: Cześć

00:00:46: bardzo mi miło.

00:00:47: Piotr Biedroń do tej pory stawiałem po przecinku aktor.

00:00:51: Ja bym dalej sobie tego życzy.

00:00:55: Uff.

00:00:56: No dobrze, ale musimy od tego zacząć.

00:01:00: Dla osób, które może tak bardzo nie siedzą w siecie teatru, to należałoby powiedzieć właściwie, że nie jesteś aktorem.

00:01:06: Poznańskim, bo właściwie jesteś na gościnnych występach.

00:01:08: Prawda,

00:01:08: jesteś aktorem Teatrów Wybrzeży w Gdańsku.

00:01:10: No właśnie, jesteś aktorem Teatrów Wybrzeży w Gdańsku.

00:01:13: Z lat chyba, za czternaście jak dobrze policzyłem, dokonałem

00:01:15: ciepło cywilnych

00:01:17: pomiarów.

00:01:18: A co to za czternaście lat powiedz?

00:01:20: Cudownych lat, cudownych lat rozwoju, cudownych lat w ogóle w czasie których zakochałem się w Trójmieście, bo ja jestem z gór.

00:01:29: A, muszę ci powiedzieć...

00:01:30: A, muszę

00:01:30: ci powiedzieć... A, muszę ci powiedzieć... A, muszę ci powiedzieć... A, muszę ci powiedzieć... A, muszę ci powiedzieć...

00:01:43: A, muszę ci powiedzieć... Będę

00:01:47: tam na pewno wracał, ale być może już zostanę, no nie wiem, zobaczymy co los przyniesie.

00:01:52: No, grasz, myślę, to jest największe, no oczywiście największe szczęście, aktora to jest grać, grać, grać.

00:01:57: I ty dużo bardzo grasz, tak sobie też dokonując moich absolutnie precyzyjnych pomiarów, statystycznych twojej kariery, wyliczyłem, że tak, ty dobiegasz, czterdziestki, za tak, za czterdzieści spektakli zagrałeś w teatrze.

00:02:07: To całkiem dobrze.

00:02:08: Z teatrze

00:02:08: wybrzeży, to jest naprawdę bardzo dobry wynik, masz poczucie wykorzystania.

00:02:14: Ale

00:02:14: ja mam

00:02:15: poczucie

00:02:15: nawet niewykorzystania.

00:02:18: Może nie, bo ja lubię pracować, ale mam przede wszystkim poczucie spełnienia w Teatrze Wygrzeży w Gdańsku.

00:02:26: No i ostatnio, co to jest zeszły rok, trafiła ci się też taka cudowna rola, która została doceniona też na wielkopolskiej ziemi, bo na kalińskich spotkaniach teatralnych też dostałeś nagrodę, czyli ty jesteś po prostu szczęśliwym człowiekiem teatru.

00:02:43: Tak

00:02:43: jestem, trudno to się mówić, ale tak jestem z sensliwym człowiekiem teatru, takiego się też uważam.

00:02:49: No

00:02:49: ale słuchaj, ale o teatrze to właściwie ostatnio dużo złego, wychodzą różne książki, które osłysują złe rzeczy, które dzieją się w teatrze, wszystkie patole tam są wyciągane.

00:03:01: Myślę,

00:03:02: że trochę jak wszędzie, ja mam taki dosyć stosunek różny do tego, że Oczywiście każda patologia powinna być karana i tak dalej, ale że też często mieli się patologia z jakimś wymaganiem, które w teatrze się pojawia, że ta granica jest bardzo trudna do określenia tak naprawdę w dzisiejszych czasach.

00:03:23: Mówię to też z perspektywy pedagoga.

00:03:25: bo uczę też i na Uniwersytecie Gdańskim i w Studium Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni i widzę jak to się zmienia.

00:03:33: i bardzo dobrze, że się zmienia, ale widzę też często, jak ta granica jest trudna do określenia i że często właśnie wymagania myli się z przemocowością, z jakąś patologią.

00:03:46: No a powiedz o tym, o tym twoim zaangażowaniu właśnie pedagogicznym, bo ja tak czuję, że to właśnie to był ten krok w stronę reżyserii, jaki mnie nie ma, prawda?

00:03:54: No bo tak, jest się aktorem, wszystko pięknie idzie i nadchodzi taki moment bardzo często, zwykle jak to się spisza do czterdziestki, ale może nie, może czasami wcześniej, nie wiem, nie wiem, no ale tak jeszcze trochę

00:04:08: wcześniej, ty jeszcze

00:04:09: wcześniej, czyli to nie idziemy w stronę kryzysu wieku średniego, ale powiedz poważnie,

00:04:15: że czasem przechodzę kryzysu, z wieku średniego już od trzydziestki, więc to jest trudne do określenia, czyli kryzys.

00:04:21: Ale powiedz, skąd ta chęć?

00:04:23: To znaczy, bo to jest naturalne zupełnie, że będąc aktorem, wiesz, człowiek chce się sprawdzić, to jest przypadek, bo ktoś coś proponuje, mówisz o, rozumiem o zajęciach, te zajęcia to rozumiem są jakieś warsztaty teatralne na uniwersytecie.

00:04:40: Na uniwersytecie gdańskim

00:04:42: prowadzę teatr studyjny, bo Uniwersytet Rydański postanowił wrócić do tej formy teatrów studenckich i prowadzę tam grupę teatralną, zrobiłem z nimi trzy spektakle już.

00:04:54: Natomiast w studium Baduszkowej to są normalne zajęcia, w tym momencie uczę aktorstwo, ale uczyłem też piosenki aktorskie, uczyłem prozy, wyreżyserowałem dwa dyplomy już tam.

00:05:04: No właśnie, ale po co ci to, po co żeś to?

00:05:07: Czy jak pisz na nadmiar czasu, ja widzę w mediach społeczności, że już ciągle biegasz, biegasz na maltą, jesteś w Poznaniu, obliwisz maltę?

00:05:12: Tak,

00:05:13: maltą, bo ja postanowiłem zrobić teraz półmaraton, będąc tutaj, więc tydzień przed premierą biegne półmaraton w Gnieźnie,

00:05:20: być

00:05:20: może będą mnie później wozić na wózku, na próby generalne.

00:05:24: Ale przygotowuje się do niego, będzie pięknie takie dziuro, malta jest piękna, tańskie jest.

00:05:28: Pięknie, prawda?

00:05:29: W ogóle mamy dużo, bo

00:05:31: to jest dziur.

00:05:33: Nad Rusałku też byłam, tam

00:05:35: też jest bardziej dziewiczy.

00:05:39: W ogóle

00:05:39: to może

00:05:40: taką dłuższą trasę, może w ogóle nie ze mną.

00:05:42: Nie,

00:05:43: nie.

00:05:44: To się nie wydarzy.

00:05:45: Ale przyjdę do teatra obejrzeć Twój spektakl, który zaraz będzie mówić.

00:05:49: Ale słuchaj, no to powiedzmy o tym, o tym, właściwie dlaczego?

00:05:54: Dlaczego wędrujesz tę stronę?

00:05:55: Dlaczego pojedziesz na to?

00:05:56: Bo ja się lubię sprawdzać, to po pierwsze i ciągle szukam jakichś nowości.

00:06:01: I powiem ci szczerze, że najpierw spotkało mnie to zupełnie nieoczekiwanie, bo Teatr Szekspirowski miał taki swój projekt, gdy poproszono, miałabym poprowadził grupę teatralną seniorów i przygotował z nimi dwudziestominutowe przedstawienie.

00:06:13: To się wydarzyło, bardzo mi się to podobało, oni też byli zadowoleni.

00:06:17: A potem zacząłem chodzić troszkę przez to, że moi koledzy uczyli już w studium w Baduszkowej.

00:06:24: Poszedłem na parę egzaminów, miałem też w głowie parę swoich egzaminów ze szkoły teatralnej.

00:06:31: Byłem już, myślę, na tyle doświadczonym aktorem, bo to się nie zaczęło od razu, tylko ta droga, myślę, że po jakichś siedmiu latach się zaczęły noś, tak, mogę się mylić.

00:06:39: I jak zobaczyłem te egzaminy i pomyślałem, niech coś zabrzmiało to nieskromnie, ale po prostu zobaczyłem, jak ci ludzie są czasem uczeni, co pokazują.

00:06:52: To pomyślałem, że ja mógłbym to robić lepiej.

00:06:54: I to się z tego zaczęło, bo uważam, że ja jako aktor, który dużo gra spotyka się z różnymi reżyserami, może ich przede wszystkim nauczyć też teatru takiego, jakim teatr jest i tego, aby się w tym świecie teatru odnaleźli, co wcale nie jest łatwe, o czym świadczą chociażby te wspomniane książki i patologie.

00:07:15: Więc staram się ich tego uczyć.

00:07:17: i najpierw zaczęło tak, że poszedłem tam na rok.

00:07:20: Chciałem zobaczyć, czy ja w ogóle potrafię uczyć studentów.

00:07:24: I kiedy dostałem taki jakby odzew od studentów i od pedagogów i też widziałem jakby jak ludzie reagowali na te egzaminie, to postanowiłem, że będę to robił dalej.

00:07:35: Nie mówię, że będę to robił zawsze, bo może

00:07:37: się kiedyś się

00:07:38: znudzę albo nie będę już na tyle dobry stanę się stanym pierdzielem, który nie powinien uczyć studentów.

00:07:44: Dziś dostawał kolejne propozycje reszty serskie.

00:07:46: Wsparcie też może.

00:07:47: byłbyś miał czasu, żeby zajmować się studentami w swoim badu.

00:07:50: Zobaczymy, co

00:07:51: będzie po Ellenbabić.

00:07:52: Zobaczymy, oceńimy.

00:07:54: Ale ok, czyli naturalna droga i rozumiem, że to też spotkanie, które prowadzi nas do Ellenbabić, zaraz będziemy wszystko wyjaśniać.

00:08:02: Cóż to za tajemne i mojej nazwisko tutaj pada.

00:08:05: To pojawił się jak rozumiem też, no również bardzo znany klub żak.

00:08:11: Ja tam też kiedyś wylądowałem na zaproszenie.

00:08:13: Już nie pamiętam, co to było.

00:08:14: To było parę dobrych

00:08:14: lat temu.

00:08:14: Ale reżysrowałeś

00:08:15: coś?

00:08:15: Nie, nie, nie, broń Boże.

00:08:16: To było czytanie i dyskusja, czytanie performatywnej.

00:08:18: dyskusja potem

00:08:19: dotyczyło czegoś tak.

00:08:20: Bo to

00:08:21: jest rzeczywiście super fajne, aktywne też teatralnie miejsce i ono w ogóle ma taką markę.

00:08:26: Ono jest znane w świecie teatralnym, ten klub żak i te czytania performatywne.

00:08:31: I rozumiem, że do tego tekstu, o którym zaraz będziemy opowiadać i do o spektaklu, który zaraz w nowym, Klub Żakci przyprowadził, że to był jakiś krok w tę stronę.

00:08:43: Ja zostałem

00:08:43: zaproszony do wyreżyserowania czytania w cyklu PC-drama, który już trwa chyba dziesięć lat, coś koło tego.

00:08:51: Bardzo długo, co miesiąc odbywają się tam czytania, cieszę się to ogromną popularnością.

00:08:56: I Mirosław Baran, który się tym zajmuje z Gdańska, po raz drugim nie zaprosił, a ja mam taką troszkę umowę z Mirkiem, bo on bardzo dużo czyta, żeby przesyła mi propozycje i przysłał mi jedną propozycję, a powiedziałem nie, przysłał mi drugą propozycję, powiedziałem no na pewno, nie.

00:09:11: No i przysłał Ellen Babicz, przecież ten mówi tak, robimy to.

00:09:15: I tak to się zaczęło, ta przygoda z Ellen Babicz i wyreżyserowałem czytanie.

00:09:20: No to powiedz z jakiego powodu tak przeczytałeś i powiedziałeś sobie tak, robimy.

00:09:25: To jest stosunkowo, można powiedzieć, no świeży tekst Mariusa Efon Majenburga, który, wiesz co, no myślę, że nie przesadzając, no, z dwadzieścia lat był tak na tapecie.

00:09:36: W Polsce, naprawdę.

00:09:38: Te teksty były naprawdę popularne, a one to je chodziły, potem tak gdzieś właściwie

00:09:42: zginął w akcji.

00:09:44: I wracasz tym tekstem Majenburga.

00:09:47: teraz, dlaczego, co supowodował, że ty przeczytałeś i pomyślałeś sobie, robimy, czytamy.

00:09:51: Dlatego,

00:09:52: że jestem przede wszystkim aktorem.

00:09:54: ciągle nie reżyserem i dlatego, że uważam, że to jest idealny tekst dla aktorów, którzy mogą naprawdę stworzyć z tego bardzo fajne, ciekawe kreacje i dla których to będzie materiał, który będzie im dawał z kolei poczucie spełnienia.

00:10:09: Dlatego się tym tekstem zająłem.

00:10:11: Jestem aktorem i sam czytając to myślałem, jak bym to zrobił i na ile to może być ciekawe.

00:10:16: i dlatego się tym tekstem zająłem.

00:10:17: To był pierwszy powód i czynnik, a drugi

00:10:20: to już

00:10:20: są kolejne etapy, prawda, jak się wczytujesz to.

00:10:23: No i to już musiałbym zdradzać i fabułę i tak dalej, nie wiem czy możemy to...

00:10:26: No troszkę, bo troszeczkę spróbujemy tak, że tutaj żadne spoilery nie leciały w prawo i w lewo, ale trochę taki jakiś basics, może jednak zarysujmy ludziom, poza tym wiesz wszystko można wygooglować w pięć minut.

00:10:39: Jak się, więc to wielkie kajmice tu nie trzymamy, ale tak rzeczywiście, żeby nie zdradzać, bo to jest bez sensu.

00:10:44: Ale zanim jeszcze to powiedz proszę, no bo czytanie w klubie Żak to jest jedno, spektakl reżyserowany na trzeciej... scenie teatronowego w Poznaniu to drugie, jaki to jest łącznikach się znalazłoś w Poznaniu.

00:10:56: Dlaczego robisz to?

00:10:57: W Poznaniu znalazłem się w taki sposób, że mam tutaj przyjaciółkę Martę Herman.

00:11:02: Ona jest aktorką teatronowego w Poznaniu i wiedząc, że Marta akurat w tym czasie miała wolny czas, zaprosiłem ją do tego, aby to czytanie ze mną zrobiła w klubie Żak w Gdańsku.

00:11:14: I to na tyle spotkało się z entuzjazmem z jej strony, że po prostu wspomniała o tym dyrektorowi tatólnowego Piotrowi Kruszczyńskiemu, który po pewnym czasie odezwał się do mnie, wiedząc, że chciałbym to wyreżyserować, że chciałbym się w taki sposób sprawdzić, mówiąc mi, że ma jeszcze inne propozycje, ale zastanowi się.

00:11:33: No i po pewnym czasie, kiedy powiem szczerze, byłem na Sri Lanka, tylko wylądowałem, to było bardzo zabawe.

00:11:41: napisał mięsem, chcę, żebyś to robił.

00:11:43: No i tak się zaczęło.

00:11:44: I tak się znalazłem tutaj w Teatralowym w Poznaniu.

00:11:46: To

00:11:47: są te cudowne połączenia po prostu świata teatralnego.

00:11:49: No i Marta Herman wraz z resztą z Weroniku Łasińsko i Sebastianem Grekiem grają w tym spektaklu, który reżyserujesz.

00:11:56: No to już wiemy, jakżeś trafił na jeżyce.

00:12:00: Dokładnie.

00:12:01: I dlaczego robisz ten spektakl?

00:12:06: To powiedzmy trochę o tym tekście.

00:12:10: To jest, tekst to jest ważne w przykładzie.

00:12:12: Karoliny Bikont, którą bardzo pozdrawiamy, oczywiście.

00:12:14: Świetne

00:12:15: tłumaczenie.

00:12:16: Fantastyczne tłumaczenie.

00:12:17: To trzeba powiedzieć, że się naprawdę świetnie czyta.

00:12:19: i to jest, ja to rozumiem.

00:12:20: A to ja siedzi w gębie.

00:12:21: Tak, tak się mówi, tak się mówi.

00:12:24: I wiesz, naprawdę tak jest.

00:12:25: To znaczy, kiedy wziąłem ten tekst, poprosiłem Karolina, żebym mi przed naszym spotkaniem go podesłała, że mógł sobie przeczytał.

00:12:31: i to jest, otwieram plik.

00:12:34: I to jest sekunda.

00:12:35: I to jest, bo właściwie nawet ten tekst tak dramaturgicznie zaczyna się jakbyśmy byli już się w połowie już awantury.

00:12:40: Dokładnie,

00:12:40: dokładnie.

00:12:41: To samo mówię swoim aktorom.

00:12:43: To już

00:12:44: trwa.

00:12:44: To już trwa i my naprawdę po prostu wskakujemy

00:12:46: to.

00:12:46: Nawet nie wiemy, czy to trwa, wiesz, jakąś chwilę, godzinę, dwie, czy to trwa te dwanaście lat, które one ze sobą są, bo to wręcz jest takie.

00:12:54: Ja podejrzewam,

00:12:54: że dwanaście, biorąc pod uwagę te e-maily,

00:12:58: jak

00:12:58: idziemy w skrajności, ale rzeczywiście jest w tym, to jest świetne w tym tekście, że automatycznie się po prostu wpada w ten tekst.

00:13:03: On żrę i się idzie i się skroluje na te makadzie, te pliki.

00:13:09: To już nie jest

00:13:09: dlaczego się tym zajęło.

00:13:10: Ja wiem, dlaczego to się zajęło.

00:13:12: Druga rzecz, która jest super w tym, to rzeczywiście, bo to właściwie mamy jedno wielkie dialogowanie.

00:13:18: No i to są świetne te dialogi.

00:13:20: Po prostu świetna.

00:13:21: To jest kolejna rzecz.

00:13:22: Tak.

00:13:23: To to już właściwie to twierdza, o czym powodują, że można reserować.

00:13:26: Słuchaj,

00:13:26: ja uważam, że... No tak, ale ja naprawdę uważam, że... No nie wiem, tak już matematycznie, ale dla mnie to gdzieś siedemdziesiąt procent sukcesu spektaklu, to jest dobry tekst.

00:13:40: Naprawdę, bo inaczej zajmujemy się czymś, co nas w ogóle nie interesuje, czymś co w ogóle nie jest ciekawe.

00:13:45: i tekst to jest ta podstawa, najważniejsza jest tekst.

00:13:48: I za taki tekst uważamy Len Babicz.

00:13:50: Poza tym tak jak już wspomniałem, on daje możliwości na stworzenie takich krwistych

00:13:55: postaci,

00:13:55: takich postaci... które znajdują się na tyle z krajnych, dziwnych sytuacjach, sytuacjach ostatecznych, gdzie te stawki są tak wielkie dla mnie, dla nich, że wtedy posuwamy się do jakiejś naprawdę rzeczy też granicznych, których byśmy się nie spodziewali, że wykonamy.

00:14:13: i oni takie rzeczy wykonują w czasie tego swojego trójkowego spotkania.

00:14:17: To ci oni, to powiedzmy, bo mamy właściwie dwie bohaterki Clara i Astrid.

00:14:25: I postać, która właśnie wkracza do ich życia, do ich domu, dyrektora szkoły, powiedzmy, że jest dyrektorką.

00:14:31: Wiesz tak, teraz Didaskalia dla osób nas słuchających, tak zarkamy na siebie z Piotrem.

00:14:37: Co powiedzieć?

00:14:38: Nie

00:14:38: ma racji, można już tyle

00:14:39: sobie przeczytać.

00:14:40: No to można przeczytać.

00:14:43: Mamy kobiety i one są w mieszkaniu, one są w związku.

00:14:47: Ona jest nauczycielką jedna.

00:14:49: jedna była uczennica tej szkoły i wchodzi dyrektor ze sprawą.

00:14:53: I wchodzi

00:14:53: dyrektor ze sprawą, ale zanim sprawa zostaje poruszona, ale też ważne jest to, że nauczycielka i uczennica, czyli Astrid i Clara, poznały się... Już w szkole, kiedy Clara miała szesnaście lat.

00:15:08: i tu pojawia się pierwszy dylemat.

00:15:10: Bardzo mnie w tym tekście interesują te granice moralności.

00:15:13: To jest tak ciekawe.

00:15:14: Szczególnie u nas w Polsce w ogóle, że, wiesz, no, no szesnaście lat.

00:15:18: Przecież to już jest okej.

00:15:20: A z drugiej strony moralnie nie jest okej.

00:15:22: Jak my się

00:15:22: z tym nie myślisz?

00:15:22: Jest nieokej można powiedzieć z literą prawa, prawda?

00:15:26: Tak, ponieważ prawodawstwo Polsce nie uznaje osoby, która ma szesnaście lat.

00:15:30: Ale jednocześnie

00:15:31: pojawia się motyw, jednak jesteś nauczycielką.

00:15:35: To nie tylko chodzi o różnice w wieku, bo to jest jedna rzecz, o czym powiedziałeś, ale to jest już kwestia w ogóle etyczna, która wychodzi poza to, no bo właśnie mamy nauczycielkę i uczennicę, prawda?

00:15:45: Czyli mamy jakoś w ogóle system zależności, która automatycznie nam wkracza do tego tekstu, ale tych warstw, wiesz, i tu nie będziemy już opowiadać, ale treści, ale tych, wiesz, rozmaitych granicznych punktów, tych problemów różnych etycznych i moralnych, Tu się w miarę rozwoju akcji,

00:16:07: który pojawia

00:16:07: się bardzo dużo, bo to jest zależność.

00:16:10: To są właśnie te kwestie, o których powiedzieliśmy, a może jakieś było molestowania, a może nie w tę stronę, może winno nic nie zdradzimy, a może mobbing, a w ogóle manipulacja, a może przemoc fizyczna, a może nie wiesz, tu się pojawia taka ilość wraz z tym dialogiem.

00:16:23: Kolejne, kolejne, kolejne się pola po prostu otwiera.

00:16:25: Dokładnie jest jakieś takie interpretacyjne i zastanawiania się nas nad tym.

00:16:30: Który teraz

00:16:31: to one obieramy?

00:16:32: To nie, on ma rację.

00:16:34: W tym tekście najlepsze, że po czytaniu w Gdańsku... Mówiłem już właśnie o tych dyskusjach po.

00:16:40: Została prawie cała widownia i tam właściwie nie było pytań i odpowiedzi, tylko tam środowiska

00:16:46: kłód,

00:16:47: na temat tego kto to zrobił i czy to było prawdą, czy to się wydarzyło.

00:16:51: i jeszcze później, słuchaj, odezwali się, bo to środowisko nauczycieli jest bardzo ciekawe, które tam przyszło i to środowisko nauczycieli zaczyna swoje historie z tego, jak oni uczą i co się im wydarzało.

00:17:01: i tam po prostu,

00:17:01: czyli kontynuowaliście

00:17:03: awanturę, to było niesamowite i to mnie w tym tekście też zainteresowało.

00:17:09: Szczególnie po tym, bo ja jeszcze nie wiedziałem czy chce to robić w teatrze przed czytaniem.

00:17:14: Dopiero po czytaniu zrozumiałem, że jak zobaczyłem tych ludzi, którzy byli tak tym tekstem wstrząśnięci, tak jakoś zaangażowani w ten tekst i tak bardzo odebrali to w swoją stronę, szczególnie ci nauczyciele, których widziałem taka grupka była, no to zrozumiałem, że to ma sens, że fajnie to zrobić, bo naprawdę można się w tym odnaleźć.

00:17:32: No wiesz, myślę, że to po prostu gdzieś dotyka, no po prostu bardzo wiele osób, nie?

00:17:37: I to na różnym poziomie, to nawet nie w takim poziomie, że jest jakaś relacja międzyucznie ma nauczycielem, które właśnie według takich czy innych reguł przekracza jakąś granicę albo jej nie przekracza i to znów jest dyskusja i to znów wracamy do tego tekstu, to jest szczęście,

00:17:51: bo tak samo tutaj jest też relacja szef i podwładny, prawda, dyrektor szkoł i nauczyciel, bardzo ciekawa, a bardzo lustrzana.

00:17:58: trochę do Asri Di Clary, bo tam też chodzi o... No właśnie, trzeba zdradzać, co nie zdradzecie, ale o

00:18:04: wiele rzeczy.

00:18:05: Ja możemy już powiedzieć, że wystarczają,

00:18:07: żeby

00:18:08: zachęcić do tego, żeby pójść.

00:18:10: No i wiesz, to jest ciekawe też, to właśnie powiedziałeś o tej trochę w cudzysłowie, pewnie a trochę nie tej awanturze, że trwała intencja na dyskusję po tym, bo jest rzeczywiście coś takiego, że... No po pierwsze, chcę się dyskutować po przeczytaniu tego

00:18:25: tekstu.

00:18:27: Co jest świetne, ja kocham w ogóle takie tekste, a przede wszystkim jeszcze spektakle, po których się wychodzi z przyjaciółmi.

00:18:32: Teraz dyskutuję przy tym winie przez godzinę, bo to jest tego typu tekst.

00:18:37: I on właściwie wręcz zaprasza do takiej właśnie kontynuacji tego, o czym ono powiada.

00:18:43: To nie jest taki tekst, że sobie wyjdziemy, powiem, no ciekawe, ciekawe, Biedroń zrobił spektakl.

00:18:47: To co?

00:18:48: Idziemy coś zjeść?

00:18:48: Idziemy

00:18:49: coś zjeść.

00:18:49: To nie jest to.

00:18:50: Ja mam nadzieję, że takie wzbudzi w ludziach rozmowy i wzbudzi też, myślę, kontrowersje.

00:18:58: A mam też nadzieję, że wzbudzi... na temat tego aktorstwa, które się tam pojawia, bo to jest bardzo szczególne aktorstwo, które ja proponuję swoim aktorom.

00:19:09: I bardzo pomimo tych tematów, o których mówiliśmy, o których spektakl jest, mam nadzieję, że ludzi po prostu zachwyci aktorska gra, która powinna być żywa, która powinna odbywać się tu i teraz, która powinna być na takim najwyższym mistrzowskim poziomie, bo jak sam powiedziałeś, to są przede wszystkim dialogi, ogromne połacie dialogów.

00:19:28: i poradzić sobie z tym to jest naprawdę mistrzostwo, żeby się to nie znudziło widzowi i tak dalej, żeby to było zaskakujące dla widza, a jest na to dużo możliwości w tym tekście, aby było zaskakujące.

00:19:42: Ale to powiedz troszkę o pracy w ogóle już w zespole, no bo mówimy o tekście samym, ale przybywasz jest zespół realizatorów, jest intymny, ma być mała rzecz, więc to jest fajne, że można rzeczywiście bardzo tak blisko siebie dyskutować na ten temat, pewnie próbować i tak dalej.

00:19:59: Powiedzieliśmy o aktorkach i aktorze już, którzy są w tym i to dodajmy może jeszcze, że scenografie i kostiumy Lydia Stachowska.

00:20:11: jaka robi Zuzanna Tenda, muzyka, wizualizacja Jakub Baniak.

00:20:15: Dokładnie.

00:20:17: I powiedz trochę, proszę Cię o tej pracy.

00:20:19: Już jesteś w Tatrze, spotykacie się na próby, dyskutujecie o tym, próbujecie, no powiedz trochę o tym, jak to Wam idzie, jaka to droga, jaka to wędrówka do premiery.

00:20:30: Wiesz co, ja dosyć szybko narzuciłem tempo.

00:20:32: na co, którzy są za mnie na mnie troszkę źli, bo ja niestety pracuję dużo i pracując w Teatrze Wybrzeże i też mając inne zobowiązania, mam urlop w Teatrze Wybrzeże w Czerwcu, więc pracowałem cztery tygodnie w Czerwcu.

00:20:45: Teraz też powinienem mieć urlop, bo Teatr Wybrzeże z kolei od września, przez września odpoczywa, bo gramy w wakacje, więc ja zamiast jechać na urlop przyjechałem tutaj do Gdańsku, do poznania.

00:20:54: Ale wspędzam mała ta, mówiliśmy jezioram,

00:20:57: piękna

00:20:59: pogoda.

00:20:59: Poznańska mnie zaskakuje, gdzie w Gdańsku ciągle wieje, wiatr jest

00:21:02: dziwi.

00:21:02: Ale czas.

00:21:03: Czyli

00:21:03: czas.

00:21:04: Czyli czas.

00:21:05: Ja im narzuciłem bardzo szybkie tempo.

00:21:07: Słuchaj, oni byli zdziwieni, że ja tak po dwóch dniach prób czytanych mówię, dobra, wchodzimy na scenę i robimy, bo ja też nie jestem zwolennikiem takich ogromnych, długich czytanych prób i aż takiego analizowania tego tekstu, bo to i tak się odbywa w czasie pracy na scenie.

00:21:23: Możemy sobie pogadać o wielu rzeczach, zrobić założenia, a potem scena weryfikuje wszystko i pięćdziesiąt procent tych rzeczy w ogóle się nie sprawdza.

00:21:30: Niestety tak jest.

00:21:32: I ta scena weryfikuje i zaczęliśmy po prostu próby na scenie.

00:21:35: Biegali ze scenariuszami, bo tego tekstu jest na tyle dużo, więc... Uczyliśmy się tego tekstu na bieżąco, no i ustawialiśmy sytuacje, które tam są, starałem się ustawiać te sytuacje tak jak już powiedziałem, żeby były zaskakujące i to co od nich wymagam i czego chcę, to takiej naturalności wejścia w tu i teraz, ale bardzo mi zależy na tym, żeby to co chyba dla aktora jest najcenniejsze na wykreowaniu postaci, żeby nie być sobą.

00:22:05: Mnie najbardziej, dlatego ja się tym zajęłem w ogóle, bo tak bym chciał dać aktorom, widzę tylu niespełnionych aktorów.

00:22:11: Spotykam ich, to jest takie smutne.

00:22:13: I ja mówię, a może ja bym mógł już, może bym mógł tak zdobroć cały czas, ale sam jestem ciekaw, że się nadaje do tego, żeby to robić, ale te kreacje mnie interesują, te postaci, jak oni się zmieniają i to widać.

00:22:26: No i tak to się odbywa.

00:22:28: Na szczęście miałem z wieloma reżyserami do czynienia, więc myślę, że od nich się bardzo dużo uczyłem.

00:22:34: Mogłem od każdego coś tam wziąć i coś mam.

00:22:38: Tak jak wspomniałeś, to jest mała praca, w sensie takim, że jest trzyosobowa obsada, co w ogóle sprzyja temu, żeby się zatrzymać nad tym pomyśleć, czego się chce, żeby pomyśleć, że wiesz, jest na to czas.

00:22:51: jest na to czas i naprawdę te dyskusje na ten temat się też odbywają.

00:22:55: To jest też mała scena, bo to jest trzecia scena, tak, więc tam po prostu wszystko jest jak na dłoni.

00:23:04: Tam tak wszystko widać.

00:23:06: Nie można się za niczym schować i to jest właśnie to aktor, z którego ja tam chcę.

00:23:11: A do współpracy zaprosiłem litkę, która jest w Teatrze Nowym w Poznaniu zatrudniona.

00:23:17: Bardzo się nam dobrze współpracuje.

00:23:19: Po paru rozmowach i inspiracjach udało nam się bardzo szybko osiągnąć efekt scenograficzny, który byśmy chcieli i kostiumy.

00:23:27: Natomiast jeśli chodzi o Zuzie i o Jakuba, to są osoby młode, które pierwszy raz pracują w teatrze.

00:23:39: Bardzo mi na nich zależało, bo... Uważam, że tacy młodzi ludzie, którzy bardzo chcą w tym teatrze pracować, zupełnie inaczej podchodzą do tej pracy.

00:23:52: I to jest na dużo wyższym poziomie niż ktoś, kto robi już, nie wiem, dwudziestu, trzydziesty spektakl.

00:23:57: I tak rzeczywiście czuję, że tak jest, więc będą super projekcje i muzyka też będzie super.

00:24:02: Wszystko będzie super, mówi Piotr Piedroniewicz.

00:24:04: Mam nadzieję.

00:24:05: Zobaczymy, zobaczymy.

00:24:06: No chcemy, żeby było super, ale powiedz taką rzecz jeszcze.

00:24:09: Ale czy to jest takie, wiesz, smooth sailing, bo no bo mówimy o tej awanturze, mówimy o tych tematach, mówimy o tej energii, która jest w tym tekście, czy to mówię oczywiście jak twórczo, nie w jakiś sposób nie dochodziło do jakichś ciekawych właśnie napięć, niezgód na tych próbach, wiesz, no bo to są też delikatne tematy.

00:24:28: Bardzo to jest wszystko jest, bardzo to jest wszystko emocjonalne, bardzo.

00:24:31: emocjonalny jest ten tekst, a tutaj nie było jakieś wspaniały.

00:24:35: No chłopaj, no

00:24:35: były dyskusje oczywiście.

00:24:37: Dlaczego on tak, a dlaczego on jest taki, a ja bym tak nie zrobił i że on jest wiesz perfidny, a tam ten jest szowinistyczny, a że dlaczego lesbijki mają tak, a dlaczego homo ma być inaczej traktowany, bo tam takie są też tematy, więc to wszystko jest.

00:24:52: i były też momenty aktorskie, gdzie aktorzy mówili, nie ja już nie dam rady, już nie mogę, bo to naprawdę wymaga ogromnego wkładu emocjonalnego w tym tekście.

00:25:02: To są takie napięcia, że jeśli byśmy to przeżyli osobiście myślę jednego wieczoru, to ja nie wiem, ja bym wykorkował, ja bym spał pewnie przez dwadzieścia cztery godziny, bo to są takie emocje i oni jednak muszą to przeżywać.

00:25:15: Nie ukrywajmy tego, my mówimy, że gramy, ale to tam w naszym ciele i w naszych umysłach zostaje, prawda?

00:25:21: Więc tematy były poruszane różne, no bo ten tekst porusza tematy.

00:25:27: No tak, tak.

00:25:31: No dobrze.

00:25:33: No bardzo powiem ci, bardzo jestem ciekaw tego przedsięwzięcia premier.

00:25:41: Wiesz też, no powiem, że coś takiego

00:25:42: fajnego w tym tekście jest, że te tematy są tak zawarte, że właściwie wystarczy o nich powiedzieć jako aktor.

00:25:49: Te postaci wystarczy, że o nich mówią, bo tak jak my gadamy teraz o, nie wiem, homoseksualizmie, o władzach, przecież my normalnie gadamy.

00:25:55: Oni też normalnie gadają, a są tam te napięcia i to jest niesamowite w tym tekście, że ja nie muszę teraz afiszować się z jakimś problemem społecznym w tym spektaklu.

00:26:03: Tylko on jakby wypływa.

00:26:05: No to, co się dzieje w polityce, gdziekolwiek, w tych konferencjach prasowych i tak dalej.

00:26:10: Wiesz, spotykasz się ze znajomymi i nagle okazuje się, że ten jest z tej strony tam, ten już ma... Wiesz, odradza się różne się formy, odradzają, prawda?

00:26:19: Młodzi ludzie są zupełnie niejawizy po swoich studentach, które dla mnie jakieś takie wolnościowe rzeczy są bardzo ważne, a dla nich już mniej są ważne na przykład, prawda?

00:26:27: Bo są ważne te tak zwane gospodarcze.

00:26:30: w które się wprowadza.

00:26:31: I tutaj rzeczywiście to się tak odbywa, a jednocześnie wszystko w jakichś dziwnych białych rękawiczkach przez bardzo długi czas w tym spektaklu.

00:26:38: I tak jak u nas, życie.

00:26:41: Życie.

00:26:41: Sorry, tak się uruchomiłem.

00:26:43: Życie.

00:26:43: Uruchamia i się potem jest podkaz, że również w nim uruchamiać, po to on jest.

00:26:49: nie powiedzieliśmy właściwie kim jest Ellenbabicz tytułowa i pomyślałem sobie, że może to dobrze, właśnie bardzo

00:26:55: dobrze, dobrze,

00:26:56: niech ta ciekawość teraz zżera osoby, które nas słuchają, że nie powiedzieliśmy kim jest Ellenbabicz, a to przecież w końcu tytuł tego spektaklu.

00:27:07: i bardzo dobrze, bardzo cześć do nowego i zobaczyć ten spektakl.

00:27:11: Premiera jest dwudziestego, szóstego września, jak powiedzieliśmy na trzeciej scenie Teatru Nowego.

00:27:17: Oczywiście w Poznaniu, więc można sobie wejść na stronę teatru, teatrnowy.pl, sprawdzić w repertuarze co kiedy, o której kupić czem prędzej bilety.

00:27:25: Zapraszamy.

00:27:26: Bardzo

00:27:26: zapraszamy, ale wiesz co, Piotrze, chciałem Cię jeszcze zapytać o coś, a właściwie jeden wątek poruszyć, no bo to cudownie żałam Ciebie tutaj w studiu naszym Dynksowym i przy okazji możemy o to zahaczyć, bo... Jesienią będzie kolejna edycja queer festu poznańskiego.

00:27:46: To jest z kolei festiwal organizowany przez Tatr Polski.

00:27:51: w Poznaniu ma się rozumieć.

00:27:54: I jest to jedyny z resztą w Polsce.

00:27:57: Pierwszy i jedyny, więc bardzo pionierska, jak zwykle, w Poznaniu.

00:28:01: Festiwel Kujrowy Teatralny i bardzo fantastycznie się udał.

00:28:04: W zeszłym roku miałem przyjemność prowadzić spotkania z twórcami po tym spektaklach i to było naprawdę super, że po pierwsze publiczność była pełniutka.

00:28:14: Po drugie, co mnie bardzo ciekawiło, była super wymieszana, bo bardzo się zastanawialiśmy właściwie, jakiego rodzaju publiczność.

00:28:20: będzie przychodziła na queerowe spektakle, okazało się, że po prostu różnorodna.

00:28:25: Tak jest finał tego, bardzo różnorodna, więc to jest ekstra, nie?

00:28:28: Że jest i queerowa, kolorowa młodzie, że są starsze osoby, takie śmakie.

00:28:33: To jest naprawdę super.

00:28:34: O,

00:28:34: to chodzi w festiwalach.

00:28:35: O, to chodzi w festiwalach i to jest fajne, że jakieś takie, nie wiem, taka gettoizacja tutaj się nie wytworzyła, że teraz queerowe festiwale, teraz queery muszą tylko pójść i tam i nikt więcej.

00:28:45: To jest super.

00:28:46: Łapani z wnuczką, która przychodziła, to jest naprawdę fenomenalna rzecz i fajne.

00:28:49: dyskusje były po tych spektaklach, ludzie zostawali, publiczność muszę ci powiedzieć, Poznańska wcale nie taka chętna do zostawania jest po spektaklu, więc.

00:28:56: I to naprawdę było fajowskie.

00:28:58: i będzie druga edycja w październiku, ta jeszcze teatr będzie wszystko tam ogłaszał, co i jak, ale ja tutaj jako... osoba kierująca siłami specjalnymi szpiegoskimi kulturalnymi poznania, wiem, że przyjedzie na ten nasz queerfest w październiku, spektakl z Teatru Wybrzeże w Gdańsku, w którym to spektaklu, gra siedzący tutaj, Piotr Biedroń.

00:29:25: Spektakl jest zatytułowany Zmiana, to jest przeniesienie na deski teatralnej jednej z kilku, zresztą powieści Edwarda Louis, w reżyserie Radka Rychcika.

00:29:35: i I pomyślałem sobie, że nie mogę nie zahaczyć o ten spektakl, skoro już mam Cię w studiu i przy okazji możemy już zapowiedzieć osobom, które nas słuchają, Kuir Feścig Październikowy.

00:29:50: Powisz nam trochę o tej o tej o tej pracy z latkiem rechcikiem, bo to jest ciekawe, bo to jest historia, może powiedzmy dla tych, którzy, którzy nie są tutaj w temacie tej twórczości diera Eribona, to jest właściwie taki, żeby powiedzieć, duchowy młodszy syn, przepraszam, Edwarda Louis, duchowy młodszy syn diera Eribona, którego książka powrót do Hens, zrobiła wielką wielką furorę w Polsce, była przeniesiona też do teatru, potem sam Eribon też był przenoszony do teatru, zresztą Wielkopolska Publiczność mogła go oglądać w Gnieźnie, bo Ewelina Marciniak zrobiła historie przemocy w teatrze Fredry w Gnieźnie.

00:30:23: No i więc to jest kolejny, można powiedzieć, eribą w polskim teatrze, czyli zmiana.

00:30:29: Tematyka właściwie jest niezmienna, bo ta tematyka gdzieś koło w oku i tożsamości seksualne, jakby wyzwobadzania się z niej.

00:30:37: oraz klasowości, prawda, czyli pochodzenia z nizi społecznych, jakby tej drogi z tych nizi, no właściwie można powiedzieć w przypadku jednego i drugiego pana nawyżyny, intelektualne, francuskie, bo wszystko to są francusce autorzy.

00:30:50: Więc ja już tak się zamykam, nagadałem się, nagadałem.

00:30:53: Powiedz proszę, trochę o tej pracy.

00:30:57: Tym bardziej, że to jest ciekawa rzecz, bo to jest autobiograficzna, właściwie opowieść Edwarda Louis, więc mamy tam Edwarda, ale właśnie w tym spektaklu nie jednego Edwarda, bo mamy trzech Edwardów i to jesteś jednym z nich.

00:31:09: Tak, to jest bardzo ciekawe, bo w zasadzie cały spektakl opiera się na pewnego rodzaju rozmowie z publicznością.

00:31:17: To jest spektakl, który... Właściwie na opowiadaniu publiczności swojej historii.

00:31:23: Ja tam taką rzecz właśnie mówię, że chciałbym te odyseje tutaj państwu opowiedzieć.

00:31:28: I ta adaptacja, którą Radek przygotował, którą podzielił później na trzech aktorów, trzech aktorów, którzy... Jestem tam ja, jest tam również Paweł Pogorzałek i Janek Napieralski.

00:31:44: I to są takie trzy Edwardy, które... Przechodzą te transformacje od tego Eduarda początkowego z liceum w tym miasteczku swoim rodzinnym.

00:31:55: tego Edwarda molestowanego, tego Edwarda gnemionego, tego Edwarda wyśmiewanego, poprzez Edwarda na studiach, który odnajduje jakby jakąś inną drogę w ogóle życiową, gdzie widzi jak inni żyją i zaczyna w nim ten pęd do tego, jak to powiedziałeś, szczytu kiełkować.

00:32:16: i on się uruchamia.

00:32:17: Po Edwarda, który już no osiągnął swój szczyt.

00:32:23: ale niestety osiągnął ten szczyt i jak go osiągnął, to wydaje mi się, że ten szczyt nie jest szczytem, więc gdzieś o też niespełnieniu.

00:32:30: I jest to spektakl bardzo, wydaje mi się, poruszający, bo ta droga tego Edwarda jest trudna, jest brutalna.

00:32:41: Ja się na przykład często nie zgadzam z tym bohaterem, z jego z tym co on robi, z jego wyborami, z jego z tym kogo odrzuca, z jego czynami, a z drugiej strony nie jestem w stanie odbić się od tego, że ja z nim sympatyzuję.

00:32:57: Nie wiem, no ja chyba mogę sympatyzować, bo myślę, że każdy w sumie, bo każdy z nas przechodzi taką dziwną drogę, myślę.

00:33:05: Myślę, że niewiele jest ludzi, którzy już rodzą się na tych szczytach i na nich pozostają.

00:33:11: I trwa ten spektakl godziny piętnaście.

00:33:13: Co ciekawe jest dosyć trudne aktorsko w ogóle, bo teksty są tam chyba, nie wiem, pięćdziesiąt stron bodajże, które godzina piętnaście i w zasadzie każdy z nas mówi zdanie po zdaniu.

00:33:26: Mówi Edward jeden, Edward dwa, Edward jeden, Edward dwa, Edward jeden, Edward trzy, Edward trzy, Edward jeden.

00:33:30: Słuchajcie, to jest tak trudne, niewyobrażalnie trudne.

00:33:34: Ja pierwszy raz w swojej karierze przed karmią spektaklem mam taki najbardziej prosty, wewnętrzny strach jako aktor przed tym, że ja zapomnę tekstu.

00:33:46: I co najgorsze, ja nie będę wiedział, gdzie jestem.

00:33:49: Na premierze słuchaj, ja wyciąłem całą scenę.

00:33:53: Nie wiedząc o tym, wyciąłem scenę, jeszcze obwiniałem za to kolegów i oni byli pewnie już na scenie spojrzeniem na nich.

00:34:00: dopiero drugiego dnia mi powiedzieli, że to oni, a to byłem ja.

00:34:04: Więc to naprawdę było niesamowite.

00:34:05: To ciekawe, co mówicie.

00:34:06: To jest oczywiście trudne, bo to jest, jak tutaj zapomnisz albo zgubisz coś przez to, jak on jest skonstruowany, to po prostu domino, efekt domina, to się sypie się, nie?

00:34:16: Właściwie jesteście tak ze sobą, musicie być też ze sobą... A w Polsku,

00:34:18: wiesz, tak?

00:34:19: Lusze, reni, no właśnie... Bardzo

00:34:22: to jest trudne.

00:34:22: Bardzo to jest trudny i radek.

00:34:23: jakoś, nie wiem, jak on wpadł na ten pomysł, bo to jest naprawdę jakieś... mozolna taka praca, taka rzetelna warsztatowa praca, którą my odbywaliśmy, żeby później dopiero dojść do tego efektu, który jest.

00:34:39: Ale jednocześnie bardzo cenię, powiem ci, uratka Rychcika to, że był tak super przygotowany.

00:34:44: On na każdą wypowiedź, każdego Edwarda, na każde jedno zdanie my się śmialiśmy, że mówi hashtagi, ale on naprawdę... Każde zdanie miał rozpisane złość, nerw, smutek, ambicje, no wszystko po prostu.

00:34:57: i te ruchy na scenie, które tam są też przecież bardzo dobrze wymyślone, on był przygotowany od początku do końca i tak często mówię, którą wiecie co, czego my chcemy, żeby dzisiaj reżyserzuj,

00:35:08: to jest tak, to jest tak, to jest tak.

00:35:09: i on przyszedł i miałem taką pracę, także naprawdę i polecam, polecam naprawdę ten spektakl, też książki jego polecam.

00:35:17: Bardzo mi się podoba to, co on pisze, tak jak mówię, budzi u mnie różne uczucia od tych skrajnych zachwytu po jakąś kompletne niezrozumienie.

00:35:26: To super, no super, o to chodzi.

00:35:28: To super, tak, to prawda.

00:35:30: Spektakl bardzo ciekawy, bardzo udany, cieszę się, że przyjedzie do Poznania, jak go widziałem w teatrze w Gdańsku, w jego domku, jak był grany i nawet... Pisałem potem na Facebooku, napisałem taki status, który wziął się stąd, że obok mnie się działa starsza pani, która skończył się spektakl i ona właśnie siedziała w takim stuporze i wszyscy wychodzą, wychodzą, wychodzą na siedzi.

00:35:52: Tak powoli wstaje, bo w takich okulach, więc ja mówię czy jej pomóc?

00:35:56: i ona mnie bierze pod rękę i ona mi zaczyna opowiadać.

00:35:59: Wie pan co to?

00:36:00: Wszystko jest taka prawda, taka prawda?

00:36:01: I opowiada mi historię o swoim koledze, jak w latach pięćdziesiątych, w Gdańsku, który przyjął ze wsi, był gejem, oczywiście lata wiadomo jakie, więc opowiadała o tym, o tym jak no w stłamszeniu prawda, o tym, że nie mógł być właściwie prawda otwarcie absolutnie w tamtych latach, że właśnie się wstydził i tego, i wstydził się tego, że na przykład oni chcielić do teatru, On nie chciał iść do tego teatru, więc oni tak nie wiedzieli.

00:36:27: Dlaczego?

00:36:28: A potem już się okazało skracane z tej historii, że on się wstydził, że wstydził się, że nie będzie wiedział, jak się zachować w teatrze, nie?

00:36:34: Bo nigdy w życiu nie był, bo był naprawdę z takiej zabitej dechami wsi, nie?

00:36:37: Lata pięćdziesiąte po wojewdze.

00:36:38: No lata pięćdziesiąta,

00:36:39: Edwardii III, teraz w zasadzie jest współczesny,

00:36:42: prawda?

00:36:43: To jest coś, co oczywiście z pewnością trwa do dzisiaj.

00:36:44: Dzisiaj jest może w tym sensie łatwiej, że można sobie różne rzeczy sprawdzać w świecie.

00:36:47: Jest dosta, można, nie wiem, sobie obejrzeć tutorial na Józiewie.

00:36:50: Ale to dalej

00:36:51: jest, prawda?

00:36:52: I to było, wiesz, pomyślałem sobie w... że o to chodzi, naprawdę o to chodzi.

00:36:57: Dlatego to napisałem na tym fensie, na którym właściwie nic nie pisze, że o to chodzi w dobrym teatrze.

00:37:05: To znaczy, że siedzi pani po prostu i mówi, to jest po prostu, to jest życie, to jest ważne, to trzeba obejrzeć, powinni to obejrzeć, to porusza i dotyka jakiejś struny, no i o nic innego nie chodzi, o nic naprawdę innego nie chodzi.

00:37:17: Skupecznie

00:37:18: w tym aspekcie i ten spektakl na pewno tak działa, bo widzów, którzy... po prostu zostają w tym stuporze albo patrząc zachwytem na to, że ten człowiek takie rzeczy osiągnął.

00:37:30: i myślę, że ten spektakl to w pełni oddaje, dlatego bardzo zapraszam na niego, bo naprawdę warto, uważam, że warto.

00:37:36: I też jest takim wiernym oddaniem książki, co tutaj bardzo cenię w tym przypadku, bo Edward to tak napisał, a Radek to bardzo rzetelnie przeniósł na deski teatr.

00:37:46: Myślę, że z taką dużą dozą szacunku wobec tej książki i wobec jego twórczości.

00:37:54: To Piotr Biedroń mówił aktor Teatru Wybrzeża w Gdańsku, który rozgościł się tu, jak idęknie widać te dziesieni w Poznaniu bardzo.

00:38:01: Więc przypominamy i zapraszamy bardzo do Teatru Nowego na pierwszą premierę tego sezonu, czyli Ellen Babicz, w reżyserii Piotra, a jakieś półtora miesiąca później, koniec, druga połowa, druga połowa października.

00:38:19: Rozpocznie się Poznański Queer Fest i przyjedzie wśród kilku.

00:38:24: w ogóle wspaniałych, cudownych spektakli z innych miastalotów.

00:38:26: Jeszcze będziemy pewnie sobie rozmawiać.

00:38:28: Przyjedzie właśnie rzeczony spektakl zmiana z Teatrów Wybrzeże, w którym Piotr gra.

00:38:33: Piotrze, bardzo ci dziękuję.

00:38:35: Ja mi

00:38:35: bardzo dziękuję.

00:38:36: Bardzo mi było mi miło i bardzo wszystkich zapraszam.

00:38:38: na mój reżyserski debut, ale również, żeby zobaczyć mnie jak aktora na scenie.

00:38:43: Wy jestem aktorem.

00:38:45: Aktor Piotr.

00:38:46: Piotr Piedroń, aktor to mówił, ewentualnie oczywiście można gdzieś próbować biegać nad którymi z poznańskich jezior.

00:38:52: Ja tam na pewno będzie.

00:38:53: biegam.

00:38:54: Będzie tam

00:38:54: na pewno będzie biegło.

00:38:55: Bardzo ci dziękuję.

00:38:56: Raz jeszcze wielkie dzięki za tę rozmowę.

00:39:00: I przypominając oczywiście wszystkim, że wszystkie nasze podcasty, wszystkie nasze materiału wideo, wszystkie te ściki są na naszej stronie www.dynks.poznań.pl.

00:39:09: Można ich też słuchać oczywiście we wszystkich streamingowych platformach, oglądać na wszelkich streamingowych platformach.

00:39:16: Po prostu tu dużo mój znać.

00:39:17: Jesteśmy w całym kosmosie.

00:39:19: Za

00:39:19: zdrowie.

00:39:20: Do usłyszenia.

00:39:21: Do usłyszenia.

00:39:21: Dziękuję bardzo.

00:39:24: Sztukmistrz.

00:39:25: to autorski podcast o sztuce i życiu artystycznym Poznania.

00:39:29: O ludziach, miejscach, wydarzeniach i zjawiskach.

00:39:33: O tym, co teraz, o historii sztuki i o tym, co nadchodzi.

00:39:37: Jesteśmy częścią Dynksa, Poznańskiego Magazynu Kulturalnego.

00:39:41: Zapraszam do lektury i do słuchania.

00:39:44: Maj kurbaniak.